آینه کاری در معماری ایران

هنر آینه کاری یکی از شاخه‌ های هنر های تزیینی ایران است و از ابتکار های ویژه هنرمندان ایرانی به‌ شمار می‌آید و در دوره ساسانیان رایج بوده‌ است. از آینه کاری‌ های بجا مانده می‌توان بنای دیوانخانه شاه طهماسب صفوی (۹۳۰–۹۸۴ق/ یا ۱۵۲۴–۱۵۷۶م) در قزوین را نام برد. آب و آینه در فرهنگ ایرانیان نماد پاکی و روشنایی، راستگویی و صفا بوده‌اند و به احتمال زیاد کاربرد آن در معماری نیز همین معنا را دارد. علاوه بر این ریشه‌ های اقتصادی آینه‌ کاری را نباید فراموش کرد. در سده ۱۰ هجری قمری آینه از اروپا به ویژه از ونیز به ایران وارد می‌شد و بخشی از این آینه‌ ها هنگام جابجایی در راه می‌شکست. هنرمندان ایرانی برای بهره‌ گیری از قطعات شکسته راهی ابتکاری یافتند و از آن‌ها برای آینه‌ کاری استفاده کردند و آینه‌ کاری ظاهرا با کاربرد آن‌ ها آغاز شد. آینه کاری در آغاز با نصب جام‌ های یکپارچه آینه بر بدنه بنا شروع شد. نه تنها درون بنا بلکه دیوارهای ستون دار عصر صفوی نیز با آینه‌های بزرگ تزیین شد.

• مقدمه
• پیدایش آینه کاری
• خاستگاه آینه
• سقف آینه کاری کاخ چهلستون
• طاق آینه کاری کاخ چهلستون
• مراحل اجرای آینه کاری
• طراحی و تکنیک های آینه کاری
• انواع آینه کاری
• گچ بری روی آینه
• تکنیک کار آینه کاری روی درز(آینه روی آینه)
• اجرای آینه کاری مقرنس
• هنر آینه در زمینه قطار بندی
• نمونه های آینه کاری
• آینه کاری کاخ سبز
• تالار آینه در کاخ سبز
• آسیب شناسی آینه کاری در کاخ سبز
• ایوان تخت مرمر و تالار آینه کاخ گلستان
• خلوت کریمخانی
• تالار آینه
• سقف آینه کاری تالار آینه
• هنر آینه کاری در تالار الماس کاخ گلستان
• تالار سلام کاخ گلستان
• نارنجستان قوام
• نتیجه گیری

تمامی اسلاید های این پروژه به شرح زیر است.